Nu wordt het pas echt spannend..

Boa Noites!

Inmiddels zijn we weer een week en 2 steden verder, Bonito met z´n natuurtripjes en Rio met alles wat je van haar verwacht.

In Bonito hebben we besloten in welke volgorde we verder in Brazilie willen reizen en hierdoor hebben we besloten als laatst naar de Amazone te gaan. We zullen door alle feestdagen wat vertraging oplopen en in dit land dus een weekje of twee langer blijven dan gepland. Geen probleem, we vermaken ons nog prima.

Zaterdagavond in Bonito stond in het teken van hét feest van de stad, een echt Pagote (zo schrijf je het toch El?) feest.. Dit is een dansvorm die ze hier dansen, we hadden er al een beetje les in gehad, bestaat voornamelijk uit 2 pasjes naar rechts, 2 naar links en dan in partners gedanst. Nou leuk hoor, wij hebben er wel zin in! Samen met wat mensen van het hostel gaan we op pad (jaja, op mn hakjes!), maar we blijken te vroeg. Eerst dus nog een biertje op de hoek van de straat.
Vervolgens met de taxi naar de club.. Een beetje oneerbiedig gezegt was het een schuurfeest, maar dan in Braziliaanse stijl. De jeugd tussen 16 en 30 hing rond op dit feest, waar eerst heerlijke Braziliaanse nummers werden gedraaid vanaf YouTube. Videoclip op de beamer erbij en hoppa, het is gezellig. De plek stroomt langzaam vol en dan beginnen de eerste artiesten, een soort opwarmertje voor het hoogtepunt: een pagoteband met 12 man sterk, allemaal een zonnebrilletje en leuke danspasjes.
Dat is dan weer het verschil, iedereen kan hier dansen! En hoe! De mannen gaan direct al los, later steeds meer dames. Hakken worden hoger, danspasjes worden sneller, oef, ze kunnen er wel wat van hier!
De band speelt lange tijd en ondertussen genieten wij van wat wodkatjes met iets erin, waar er eerst nogal wat verwarring was over hoe de munten hier werken. Gelukkig helpt ons motto: de domme toerist ons best vaak en komen we er telkens weer uit!
Na deze band komt er weliswaar ook nog een afterband die lekkere muziek van nu speelt, dus het feestje gaat nog even door.
We gaan met een taxi naar huis en waar ik dacht rond 2 uur in bed te liggen, was het per ongeluk toch echt al half 5..

Zucht.. om 8.00 gaat de wekker omdat we gaan snorkelen. Het heerlijke ontbijt maakt natuurlijk een heleboel goed!
In een busje vertrekken we richting het park van Rio da Prata.
Bij aankomst schrijven we ons in (overal vragen ze ook je verzekering, nummers voor noodgevallen, ed) en moeten we een uurtje wachten voor we kunnen gaan. Een zoet kopje espresso is een welkome verassing.
We krijgen allemaal een wetsuitje aangemeten en uiterst charmante zwemlaarsjes. De gids heeft door dat er 1 stel is dat Portugees en Engels praat, dus doet de gehele tour in het Portugees en laat de jongen en het meisje af en toe vertalen voor de rest (Zwitsersen, Japanner en wij Nederlanders). Na stukje in een truck en een wandeling van 40 min door het bos, komen we aan bij de (andere rivier) waar we starten. We hadden het natuurlijk kunnen bedenken, maar dit is geen lekker opgewarmd riviertje.. wat water is behoorlijk koud! Lang leve de pakken. Duikbrilletje en snorkel testen, even wat verstellen, Ellegien een andere snorkel want hij is lek, hier en daar iemand een zwemvestje om, oefenen met zwemmen en ready to go! De rivier is ongeveer een meter diep, dus we moeten ons in een lijn met de stroming mee laten voeren, je armen kun je gebruiken om te sturen. Ook mag je je voeten niet neerzetten gedurende de tocht, dus het begon allemaal al met een tamelijk benauwd en streng gevoel. Dat de vissen ook nog eens heel erg groot en niet echt bang voor me zouden zijn, vond ik toch ook we enigzins angstaanjagend (ja, dit vond ik wel echt spannend worden). Het eerste gedeelte (waar geen einde aan leek te komen) heb ik me dan ook om de paar minuten afgevraagt: ´Wáárom doe ik dit?´ De vissen werden alsmaar groter en de diepte alsmaar kleiner voor mijn gevoel, iets heel anders dan de keer dat ik ben wezen snorkelen in de zee in Egypte.. Tip 10 (daar ben ik geloof ik gebleven): lees je even in over wát je precies gaat doen, als je een activiteit boekt..

We werden uit het water gevist door de gids, liepen een stukje over land en gingen weer verder, waar we werden gewaarschuwd voor de stroming die je naar rechts trekt. Je moet naar links sturen. Oke.. dat moet lukken..
Nog geen 3 seconden lag ik weer horizontaal in het water en een enorme stroming trekt me voort. En maar peddelen met die armen.. De rotsen onder me (inderdaad, geen mooi koraal op een paar meter diepte) kwamen steeds sneller en dichter langs me heen.. Ik dacht El nog te horen roepen, wilde omkijken wat ook geen goed plan was en peddelde door.. Tot het water wat rustiger werd.
De vissen werden tot mn teleurstelling niet tropischer en kleiner, maar bleven vooral hetzelfde: groot en een beetje angstaanjagend, zeker in een grote groep of recht op je af zwemmend. Had ik al verteld dat ik vissen alleen leuk vind als ze voor me aan de kant gaan of op veilige afstand van me zwemmen of rondzwiepen?
Naarmate de rit vorderde kreeg ik meer bewondering voor deze natuur, zeker door het zowel boven als onder water kijken, waar de wereld van groene bladeren, boomstammen en vogels overgaat in een helderblauwe wereld van vissen, waterplanten en ook.. oeps, boomstammen. Niet de hele tijd je hoofd half boven water houden, dan zie je obstakels in het water niet meer.
Het ging allemaal goed en we kwamen bij een prachtig stukje waar het veel dieper was en de bronnen van het water borrelden: op de een of andere manier komt het water hier uit de bodem, dus borrelt het water en het zand daar continu door. Door een zetje van de gids kon ik naar beneden duiken en het even voelen, weer een leuke ervaring.
Na het laatste gedeelte klommen we uit het water en zagen we waar deze rivier overging in de Rio da Prata, een verschil van temperatuur en dingen in het water maakt dat je goed zit waar het water zich van elkaar scheidt. Door de regenval konden we hier niet door zwemmen, maar gingen we 100 m over land naar het bootje die op ons lag te wachten. Een stukje gevaren over de rivier en het begon te sputteren. Door de regen in onze wetsuites terug naar het startpunt en we geloofden het niet: een heerlijk warme douche! Hierna stond een grandioze lunch op ons te wachten waardoor we weer lekker opgeladen waren.
We moesten met een paar andere hostelgangers mee naar een ander parkje waar ze gingen vogelkijken, die trip hadden wij niet geboekt. Op een houten bankje onder het geluid van The Voice Brazil even een tukje gedaan, waarna de gids ons wakker maakte en weer meenam naar het busje. Ja, lekker optijd naar huis...
Waar we allemaal langsgereden zijn weten we niet, maar het was vast niet helemaal zo de bedoeling.

De volgende dag troffen we 2 gezellige Nederlanders aan het ontbijt, die om 11 uur naar de beroemde Gruto do Lago Azul gingen. Ik was van plan de volgende ochtend te gaan, maar door de gezamenlijke transfer was het beter met ze mee te gaan. Samen met nog 2 NL meisjes en ons Japanse hostelmaatje vertrokken we weer over de hobbelweggetjes. Behalve de hoofdstraat en wat zijstraatjes heeft Bonito weinig geasvalteerde wegen..
We kwamen aan bij de grot, kregen helmpjes en ja hoor, ook deze gids sprak bar weinig Engels. We hadden al dichte schoenen aan gedaan op advies, maar dat het een echte klim naar beneden over een glibberige stenen trap was, dat wisten we niet. Af en toe konden we stoppen om fotos te maken, waar het ging om het prachtig helderblauwe water dat zich onderaan de grot bevindt. Het zonlicht bepaald de intensiteit van de kleur van het water. Daarbij is het helemaal fascinerend dat het 90 meter diep wordt, een mooi natuurverschijnsel.
Meer dan dit was de trip ook niet en na een fotosessie klauterden we weer naar boven. Lang leve de hikingschoenen!

Deze avond hebben we weinig meer gedaan, gezien we de volgende dag zouden vertrekken naar Campo Grande en Rio!
Na ons ontbijt, wat gerommel op internet en paniek omdat ik me niet in kon checken voor de vlucht, vertrokken we per bus van Bonito terug naar Campo Grande. De busman zei: cambio cambio.. waaruit we opmaakten dat we nog ergens over moesten stappen.
De 2 Hollandse jongens stapten ook gezellig in, maar na een uurtje werden wij letterlijk gedropt op een bushalte ergens aan een weg.. Na een kwartiertje kwam er weliswaar nog een bus die ons naar CG heeft gebracht. Al in de avond kwamen we daar aan en hoorden dat we met 1 bus naar het vliegveld konden.
Na een broodje te hebben gegeten op het busstation, onder het genot van de muziek van een kinderkerkkoortje, gingen we op zoek naar de bus. Oke, we stappen in en rijden. ´Vliegveld?´ ´Nee?´ Oh, we moeten er hier uit en overstappen. ´Die bus?´ Oke, dat zal hem wel zijn. ´Vliegveld?´ ´Nee?´ Oh, we moeten er hier uit en overstappen op die bus die daar staat. ´Vliegveld?´ ´Ja, gelukkig!´ Na 3 bussen in het al donkere CG vinden we het vliegveld, waar we ons nog zo´n 5 uur moeten vermaken tot we kunnen boarden. Muziekje, boekje, broodje, sapje, slapen op de grond, slapen op de bank, koffie.. je moet wat met je tijd.
Zodra we de boarding begon konden we het niet af knipogen hoe snel we moesten zijn. Het kleine vliegtuig bracht ons in 2,5 uur naar Rio, waarin we zelfs nog een ontbijtpakketje en wat drinken kregen!

Om 7.00 lokale tijd stonden we klaar in Riiiioooo, de Janeeeiiiiiroooo!
We vonden de bus waarmee we naar ons hostel konden en probeerden de, nogal roekeloze, buschauffeur duidelijk te maken waar we eruit moesten. ´Volgens mij zag ik de straat hier net langsschieten´.. Waar El aan de beste man duidelijk maakte dat we niet naar Crist Crist moesten, begreep hij eindelijk waar we moesten zijn en zette ons op de terugweg van zijn route af op het goede punt. Het ging allemaal erg snel, maar wat wil je met die snelheid door het ochtendverkeer.
Nog vroeg was het toen we bij ons (vrij nieuwe en prima) hostel aanklopten. Even wachten tot de jongen uit de kamer wakker was, maar ondertussen heerlijk in de gezamenlijke kamer geslapen. Daarna lekker op (het goede) bed gedoken voor wat uurtjes inhalen.
Deze dag werd weer bestempeld als ´vanallerlei-dingen-doen-dag´ en een was ook om een beetje bij te komen.

Donderdags besloten we in de middag naar het centrum te gaan, waar wat gebouwen te bekijken zijn, etc. Op deze manier krijg je direct een goede indruk van de stad, de mensen, het verkeer, etc. Voornamelijk het grote theater maakte indruk, een prachtig gebouw. Verder vond ik Rio voornamelijk datgene wat ik ervan bedacht had: een groot verschil tussen arm en rijk, een stad met hoge flats, oude gebouwen, nieuwe gebouwen, architectuur en de realiteit van het continu op je hoede zijn. Nog nergens ben ik me telkens zo bewust geweest van wat ik bij me heb, waar ik loop en wie er om me heen is.
Dit door alle verhalen die ik gelezen en gehoord heb, waar ik nu dankbaar voor ben.
Zo vroegen we het meisje van het hostel waar de favela´s, de slechte wijken waar je niet komen moet´ zijn. Ze wees wat aan op de kaart maar zei ´Ze zijn overal´. En dit is inderdaad het gevaar.
Het ene moment loop je op een doodnormale straat zonder idee van gevaar, het volgende moment draai je een hoek om en komt een angstig gevoel je tegemoet.
Dit was het geval toen wij op zoek waren naar een beroemde trap die momenteel nog in de maak is door een Chileense kunstenaar. Op advies van de politie moesten we een straat in waar deze zou zijn, terwijl we al een tijdje daar heen en weer hadden gelopen.
Ik had al een foto gemaakt van een straathoek waar oude gebouwen goed weerkaatsten tegen een treinrails die momenteel niet meer in werking is, met de gedachte ´daar kan het wel eens minder worden´ in mijn hoofd.
We besloten een blik om de hoek te werpen, omdat we niet echt een veilig gevoel hadden bij de mensen en de sfeer op de hoek.
5 meter de straat inlopend was genoeg voor veel alarmbellen bij ons en we zijn direct omgedraaid. Dit ís echt spannend...
Een stukje verder gelopen en we zagen inderdaad dat dit waarschijnlijk de grens van een favela is. Een ander straatje leek veiliger door een stel toeristen dat er liep en iemand van een restaurant. Snel er naar toe, fototje maken en weer gaan.. We zijn op scherp nu. Ook hierin is Rio helaas alles wat je er van verwacht..
De zon begon onder te gaan, dus ook wij besloten terug te gaan naar het hostel.

Het is zover!!! Na anderhalve maand gaan we voor het eerst naar het strand! De welbekende stranden Copacabana en Ipanema liggen aan de kust van Rio en waren de bestemming van deze dag! We wilden voornamelijk Ipanema bekijken, omdat daar de jongere mensen komen die worden onderverdeeld in groepen en gedeeltes op het strand: surfers, families, gays, good looking people, sporters..
Nou, met waren met name heel veel mannen in hele kleine zwembroekjes, overal!

Het strand was bloed en bloedheet, zowel de zon die op je brande als het zand en het laken waar we op lagen. Na een zeer verkoelende duik in zee of korte douche konden we het weer even volhouden. In de namiddag hebben we heerlijk genoten van een kokosnoot aan de boulevard van Ipanema, welke ons eigenlijk toch een beetje tegenvalt qua sfeer. Er is geen boulevard, geen winkeltjes, restaurantjes, cafeetjes.. Voornamelijk hoge gebouwen met kantoren of hotels. Later bleek dat ze hier al dit soort commerciele zaken verplaatsen naar 1 of 2 blokken achter het strand, waar we lekker wat hebben gegeten en ook ik mijn Havaianas heb gekocht!

Op zaterdag wilden we het gebied Santa Theresa bezoeken en vonden de bus teveel gedoe, omdat het meisje van het hostel zei dat we ook zo konden lopen...
Na al een behoorlijke tocht waren we nog niet op de helft van waar we dachten te willen zijn. Deze tocht door een erg goede buurt in de bergen was echter wel de moeite waard voor het mooie uitzicht, maar nog niet erg bevredigend. Wat aardige jonge mensen wisten ons te vertellen welke bus te nemen en na een kort ritje kwamen we aan op de plek waar we wilden zijn: een kruizing met wat restaurantjes en cafeetjes. Na wat verrassende gerechtjes uit een organisch (we worden echte Greenie´s) cafeetje met echte locals, lopen we nog een stuk verder omdat we dachten dat daar een leuke kunstenaarswijk zat. Veel meer dan mooie huizen was er niet te zien, dus we gaan terug. De bus weer door naar het centrum en verder met de metro naar het strand, om daar op een rots de zonsondergang (deels bedekt door de wolken) te bekijken over Ipanema.
We koken thuis wat, evenals vandaag en dit is even belangrijk. Tip 11: proef voordat je je eten gaat kruiden of je vlees (in dit geval soja hamburgers) niet al behoorlijk zout gekruid is..

Vandaag wilden we dé bezienswaardigheid van Rio gaan bekijken, het indrukwekkend grote Christusbeeld boven op de Corcovado berg, wakend over de stad Rio. Of een hiking van 3 uur, of met een treintje. We kwamen er niet echt uit en de lucht was behoorlijk bewolkt.
We hebben toch besloten kerst op een eiland net onder Rio te vieren en voor oud en nieuw hier weer terug te komen.
Het bekijken van het beeld en de zonsondergang vanaf een andere berg (wat ook nog op de planning stond) hebben we dus uitgesteld voor een andere dag, waarop het hopelijk beter weer is.
Vandaag aan het einde van de dag nog even gewandeld over Copacabana, waar ik enthousiaster over ben dan Ipanema. Het is breder en had nu meer sfeer, maar dat kan ook komen door alle voorbereidingen die getroffen worden voor kerst (gratis concert van Stevie Wonder!) en oud en nieuw (de geruchten gaan dat Pitbull - hier Pitchbull - komt optreden).
We zouden eigenlijk naar een sambafeest gaan vanavond, maar bij thuiskomst bleek dat de band al om 10 uur zou stoppen we dus nog maar een uur er naar toe konden. Dan ook maar besloten dit volgende week te gaan doen.

Vanavond hebben we onze hostels geboekt voor de komende bestemmingen: morgen gaan we naar Ilha Grande, een prachtig eiland waar we kerst gaan vieren. Tussen kerst en oud en nieuw zijn we 2 dagen in Paraty (oud koloniaal stadje) en we komen 2 dagen voor oud en nieuw terug in Rio. Hier blijven we tot 4 januari, waarna we doorvliegen naar Salvador de Bahia!

Op het nippertje wat hostels weten te boeken, rond deze dagen is alles vol of 5x zo duur, dus het werd allemaal wel erg krap..
Ben erg benieuwd wat de feestdagen ons gaan brengen, maar ik weet zeker dat het erg speciaal zal zijn! Eerste kerstdag en mijn verjaardag op een strandje, lijkt me prima! :)

Feliz natal!
Desi