Het avontuur in de oplichtende ogen kijken

Bom dias!

Wáár moet ik beginnen! We hebben weer heel wat beleefd de afgelopen anderhalve week!
We zijn nu zo´n 10 dagen in Brazilie en vinden het heerlijk!

Zojuist heb ik alles getypt en kwam tot de conclusie dat het wel echt héél veel is. In kon halverwege niet op de pc, dus zijn dit 2 hele leuke avonturen bij elkaar in 1 verhaal. Ik wilde het een beetje korthouden, maar dat kan ik niet. Nu eerst dus een hele snelle samenvatting, kijk maar of je de rest dan nog wilt lezen! ;)

Sao Paulo
Slapen bij broer van een vriend, Marcio en hij neemt ons samen met zijn vriend Bruno op sleeptouw door de stad. We zien hun bar, een paar clubs, wandelen door de wereldstad en zie vooral hoge kantoorgebouwen en banken. 1 straat is erg leuk versierd voor kerst en is een soort Ramblas zonder restaurantjes en terassjes, maar met een 6 baans weg ertussendoor voor alle auto´s.
We slagen in onze missie wandelschoenen te vinden en kunnen op naar de jungle!

Pantanal
Een groot moerasgebied in het zuiden/westen van Brazilie, waar we vanuit uitvalsbasis Campo Grande naar toe gaan. We boeken een trip van 4 dagen en 3 nachten, waarbij we slapen op een camping in een tentje of in hangmatten naast een rivier met caimannen en piranhas.
We wandelen door de bebossing, rijden paard, varen op en zwemmen in de rivier, doen een jeepsafari door de regen en vissen/eten piranhas. We zien veeeeel vogels, toecans, roofvogels, papagaaien, caimannen (ik heb het dit hele verhaal zo geschreven, ik weet dat het anders is -  hoe dus niet precies-, maar vooruit, jullie snappen zo ook wat ik bedoel toch?), capibaras, herten, aapjes, een otter, miereneters en als toppunt: 2 anacondas!

En nu het hele verhaal! :)

Onze bus naar Sao Paulo liet helaas even op zich wachten. Het was bloedjeheet en we zaten te zweten met onze backpacks op het busstation, toen de dames aan wie we steeds vroegen of de bus er al was ons kwamen vertellen dat de bus niet een kwartier, maar 4 uur later zou komen. ´Hij komt uit Buens Aires en zal er ongeveer om 5 uur wel zijn..´ Hmm, ok, terug naar t zwembad dus!
Weer zaten we, samen met een ander meisje, te wachten op de bus aan het einde vd middag, toen deze maar niet kwam. Ineens moesten we in een ´gewone´ bus stappen die ons er naar toe zou brengen. Ok, we zien wel wat er gebeurd. De bus bracht ons naar een tankstation waar de tourbus stond, helaas niet helemaal zo luxe als de vorige keer, maar prima. Na 2x paspoortcheck bij de douane (de Argentijnse en Braziliaanse) konden we om 19.00 toch echt doorrijden Brazilie in.
Gedurende de nacht stopten we 2x om eten te kunnen halen, waarvoor we al een paar Portugese woordjes hadden geoefend in de bus. Spaans met je neus dicht praten leek ons toch het meest in de buurt te komen, maar eenmaal in t restaurantje was dat ook geen briljant plan. We begrepen er vooral niks van, maar onder het motto ´de domme toerist´ is het met USA dollars en Engels/Spaans/handen en voeten werk toch gelukt. Tip 8: Als iedereen in de bus geld wisselt bij de douane, is het misschien handig dat je dat zelf ook doet.. Eten in de bus was nu niet inbegrepen ;)
De bus zat dit keer vol met een ander soort mens.. Een combinatie van hippie, muzikant, ArgentijnBraziliaan, slapeloze prater.. We konden het niet echt thuisbrengen, maar dit keer waren wij het niet die als laatste gingen slapen of het meeste geluid maakten. Dat was toch echt het groepje reizigers die dikke vrienden werden in de bus, liedjes zongen en speelden in de nacht en onvermoeid leken. Weltrusten..

Een beetje brak kwamen we dus in Sao Paulo aan, maar door de vertraging was het al wel 11 uur s ochtends ipv 6 uur. We konden deze dagen verblijven bij de broer van een vriend van ons, Marcio, een aardige jongen met superleuk appartementje. Hij was net verhuisd, dus we moesten niet op de rommel (5 dozen) letten die nog in het logeerkamertje stond.. Na een uurtje dat wij er waren heeft ie denk ik begrepen dat die 5 dozen geen rommel was! We hadden zelfs een eigen badkamertje, whihoe!
We hadden echter beloofd contact te zoeken wanneer we op het busstation waren aangekomen, maar WiFi toegang is hier toch minder makkelijk dan in Argentinie. Ik kon niks met mijn telefoon, berichtjes sturen en bellen kwam niet over. Ellegien kon nog wel iets sturen, maar ook niks ontvangen. Nou, dan wachten we maar.. Uiteindelijk hebben we ons weten te bereiken en wist Bruno, een vriend van Marcio, ons te vertellen dat Marcio ons bij een metrostation op zou halen. Nou, dan proberen we dat. Hij stond er inderdaad te wachten en heeft ons samen met Bruno een eerste sightseeing door de stad gegeven, na een lekkere lunch in een restaurantje. De stad is vooral groot, hoge gebouwen die metname vol zitten met kantoren en banken. Grote 6 baans wegen voor al het verkeer dat er rondrijdt en vaststaat in de dagelijkse spitsuren.

Na een douche, pizzatje en biertje gingen we naar Menys, de bar van die jongens in Gotic/Barcelona stijl. Veel mensen gesproken en tips gehoord over Brazilie, samen met een paar heerlijke cocktails.
Na een goede nachtrust hebben we de volgende middag (we hadden een laaaange opstart nodig) een deel van het centrum bezocht, maar dat werd al gauw onderbroken door een behoorlijke regenbui. Echt een mooi deel van de stad is het niet, af en toe een oud gebouwtje tussen de hoge kantoren, weinig interessants.
Het werd al avond toen we teruggingen en door ook nog eens de verkeerde kant op te lopen, was het toch al wel een beetje laat toen we thuis kwamen. De winkel sloot voor onze neus, dus een magnetronmaaltijdje van het tankstation was ons plan B. Lekker optijd slapen, maar midden in de nacht nog éven de deur open doen voor Marcio, die we per ongeluk buiten zn eigen huis hadden gesloten.. Disculpe..

Missie Sao Paulo was nog steeds de wandelschoenen. We kregen een adres van een Timberlandwinkel en hadden wat sportschoenenzaken bezocht, maar geen groot succes.
Mijn slippers waren inmiddels ook al totaal versleten en deze avond zouden we uitgaan, dus ik vond toch echt dat ik nieuwe sandaaltjes nodig had. Gedesillusioneerd door de wandelschoenen liepen we langs een schoenenboetiekje met slippers, pumps, etc. ´Eigenlijk moet ik hier gewoon ff snel iets kopen voor vanavond´ zei ik tegen Ellegien, dus lekker neuzen tussen de zomerschoentjes. ´Daar hebben ze ook wandelschoenen, 1 paar!´ zegt El en ze gaat ze bekijken, terwijl ik behoorlijk afgeleid wordt door alle mooie schoenen met hoge haken..
Na een halfuurtje is onze missie geslaagd: de wandelschoenen zijn precies de prijsklasse die we willen, we  hoeven er niet nog 10 jaar hikings op te doen, zitten goed en hebben zelfs paars geborduurde bloemetjes! FECHOU! (dit betekend iets als Deal, dit gaan we doen. Werkt goed, Brazilianen vinden het hilarisch als we dat zeggen). We nemen allebei een paar en kunnen de wereld weer aan.. En ja, ik heb een paar pumps gekocht.. Ja, ze hebben een hoge hak.. Nee, geen praktische sandaaltjes.. Nee, ze zijn inderdaad niet handig wanneer je backpackt.. Maar ze zijn wel mooi! ;)

Helemaal gelukkig laten we ons de rest van de dag leiden door Marcio en Bruno, die ook telkens op sleeptouw mee komt, haha! Moeten we naar een park? Ok, komen eraan. Moeten we helemaal aan de andere kant zijn? Ok, komen eraan. Eten? Ok! Heerlijk Braziliaans Japans gegeten (zeggen ze zelf, t was vooral gewoon heerlijke sushi) en op naar huis om om te kleden voor de avond. We bezoeken de bar (en ook in Brazilie kan ik gezellig met iemand Duits kletsen, gaan met een vriendelijke Chinees mee naar een grote club waar ze Braziliaanse Countrymuziek spelen (vinden we heel leuk, de paspoortcontrole/foulleren/registratie van je naam en gegevens vond ik een beetje angstaanjagend, maar schijnt normaal te zijn hier) en nog door naar een luxere uitgaansplek; een soort huis wat in alle kamers en delen van de tuin verschillende muziek heeft, knus ingericht is, een plek om te eten heeft, een mannetje die het damestoilet (met bed) bewaakt.. Heel bijzonder.
Na een Tequila Sunrise en aardappeltjes tijdens de zonsopkomst liggen we om half 7 in ons bedje.

De volgende dag hangen we vooral lui op de bank met zn 4en en boekt Marcio bustickets voor ons naar Campo Grande voor de volgende dag. Hier in Brazilie hebben alle inwoners een code die ze overal voor moeten gebruiken. Online kunnen wij dus niets boeken, zelfs een prepaidsimkaart kunnen we niet aanschaffen..
We lopen aan het einde van de middag naar een mooi en welvarend gedeelte van de stad. Een grote straat als soort Ramblas met straatartiesten (o.a. jongens die Michael Jackson geweldig performen) en geweldige kerstversiering! Overal Feliz Natal, grote bewegende poppen, een kerstkoor, erg sfeervol! We Wifi-en met een lekkere smoothie, voltooien onze 2e missie: een Lonely Planet van Zuid Amerika  vinden we in een gigantische boekenwinkel, eten een Wrap en genieten van de sfeer op de straat (het is al donker en ook hier zijn de gebouwen verlicht!).

De laatste dag pakken we onze spullen, ruimen wat op, halen de laatste boodschappen en bezoeken het beroemde MASP museum, toch een beetje cultureel gedaan in deze vooral grote werkstad waar kunst een belangrijk element is. Nog steeds lukt het ons op studententarief naar binnen te gaan zonder pas, vinden we toch ook wel leuk. Na een snel rondje wilde ik graag naar een andere afdeling (ik had een soort Louvre idee maar dan kleiner).. die er niet was. Oke, dan nog een rondje en even iets rustiger. We zien wat fascinerende werken en ook een paar van Gogh´s. Oke, check en terug naar het appartement. Marcio komt extra thuis om ons op te halen en zet ons af op het busstation, supergastvrij en bijzonder dat zijn casa ook onze casa was voor de afgelopen dagen.
 

De bus naar Campo Grande (uitvalsstad voor reizen de Pantanal in, een groot moerasgebied met veel verschillende dieren) is prima, maar een beetje slecht voor onze rug. Behoorlijk gaar komen we er dus uit na 13 uur. Ons was aangeraden niet direct iets te boeken op het station, maar toch horen we 2 organisaties aan samen met een Israelisch koppel; Tal en Nati. De 2e doet ons een goed aanbod, maar dan moeten we direct beslissen. Daar hou ik als twijfelkont nou niet zo van en bij de vorige hadden we een beter gevoel, dus na een cookiemilkshake en overleg met Tal en Nati willen we bij de andere organisatie boeken en korting vragen. Dit krijgen we een heeeel klein beetje, maar zijn blij dat het rond is. De volgende dag vertrekken we de Pantanal in en slapen op een camping in of een hangmat of een tentje. 4 dagen en 3 nachten, incl alle tours, eten en de overnachting van deze dag in Campo Grande. De stad zelf is niet bijzonder en hebben we ook niet gezien. We hebben gerust in het mooie hostel (met als verassing een siamese kat met kittens onder het aanrecht!!), genoten van Nati´s kookkunsten en nog een handwasje gedaan voor het slapen gaan. Gedurende de nacht en ochtend gezorgt dat alles droog werd en om 10.30 vertrokken we dan naar de middle of nowhere, ik vond het erg spannend! We waren er klaar voor, muggenspul, wandelschoentjes, korte broek en shirt, jungle here we come!

Een busrit van ongeveer 4 uur bracht ons samen met wat andere mensen naar een kruizing, vanwaar we met een supergrote soort truck de Pantanal in reden. Alle andere mensen uit de bus vertrokken met de andere organiatie die we hadden gehoord, dus we bleven met zn 4en over. Het voelde weer helemaal alsof ik op kamp ging! :)
Na een goed halfuur kwamen we aan bij het terrein van de organisatie en maakten we kennis met Marcelo, onze gids voor deze dagen. Ellegien en ik besloten in een tentje te gaan slapen, een hangmat leek ons een ramp voor onze rug.. Situatieschets: de camping ligt aan een (bijna droge) rivier waar gezellig caimannen en piranhas in wonen. Ze liggen daar de hele dag op de kant of zwemmen een klein stukje in het water. Onze tent stond op 5 meter afstand van waar de rivier begon. 4 meter lager en nog eenw 5 meter verder sliepen dus ook gezellig de caimannen. Het liedje Bigi Caiman (die we toevallig allebei kennen) werd ons favo nummer voor het slapen gaan..

Nog een kort wandelingetje gemaakt, heerlijk avondgegeten (veel! Er is 1 mevrouw die de hele dag eten kookt voor de 2 warme maaltijden die je krijgt) en vroeg naar bed: morgen om 7.00 vertrekken. Een prachtige sterrenhemel, allemaal spannende geluiden en plonsende caimannen terwijl je op een dun matrasje in een piepklein tentje ligt welke lekker opgewarmd is door de zon.. Wauw!

We werden niet wakker van de intense hitte in een tentje (zoals iedereen zei), maar door de prachtige zonsopkomst die we vanuit ons bedje konden zien en alle geluiden die dan ontstaan in een natuurgebied. De jungle brulde, piepte en zong!
Na een lekker ontbijt, vergezeld door de huiskat en huispapagaaien, volgen we (in jungle outfit en met camera en water) vol goede moed om 7.00 Marcelo die zei: dichte schoenen, lange broek en véél water. Hij ging voor kwaliteit en niet kwantiteit, dus wist niet hoe lang het ging duren.
Zelf liep ie in een korte broek en op blote voeten, vergezeld door een mes en vogelboek.. Ok, dat is dus het verschil tussen een toerist en een jungle-man!
We krijgen een mooie tocht door de bebossing, lopen onder en tussen de palmbomen en rennen achter de gids aan wanneer hij iets ziet. ´Waar kijken we naar?´ ´Geen idee..´ ´Stand here, follow the tree and then look at the tree behind it..´ Uhh, ok.. Dieren spotten moeten we nog leren. We zien veel vogels, planten, horen zijn kennis over vruchten, dieren en bomen en zien zelfs een paar aapjes! 2 soorten, van 1 een mannetje en vrouwtje (met baby geloof ik) en later een ander soort dat we echt rustig in een boom zien zitten. Ook de Killer Bee´s zien we maar mogen we niet fotograferen met flits of in de buurt komen, wanneer ze je opmerken moet je echt op de vlucht.
Ook moesten we onze broek in onze sokken doen van onze gids die op blote voeten liep, tegen de rode mieren die graag bijten..
Tip 9: Neem lange sokken mee ipv enkelsokjes als je op reis gaat.. Ellegien had hier uiteraard wel aan gedacht, deze tip komt geheel vanuit mij.. oepsie. ;)

Na een goede 2,5 uur zijn we terug en hebben we tijd om te relaxen. Het zwembad in de verder gelegen lodge mogen we helaas niet gebruiken, maar een buitendouche voldoet prima. Lekker rusten in de hangmatten buiten (daar kon ik niet mee overweg) en kletsen met 2 erg vriendelijke Hollanders die met hun auto op de camping kamperen vulde onze middag prima. Verhalen uitwisselen is altijd erg gezellig. Ook blijven de caimannen fascinerend om even naar te zitten kijken.
Er arriveerd een gemengde (jonge) groep Australiers en Engelsen, waar we de rest van de dagen de activiteiten mee doen. Deze middag maken we een toch op paarden door het gebied, lekkere wind en onweer doen het iets afkoelen. Alles gaat rustig in stap en de paardjes doen precies wat je zegt of volgen elkaar, maar aan het einde toch nog even in een drafje was wel leuk! 
Deze middag al lekker geluncht (evenveel en lekker als het avondeten), eigenlijk 2x omdat we na een paar uurtjes alweer honger hadden en de nieuwe groep toen nog moest eten, en na wat rusten konden we avondeten. Een sterke caipirinha (favoriete drankje hier) en potje pool tussen de insecten voordat we gingen slapen.
Ongedierte is hier dus uiteraard overal, de muggen komen bij zonsop en - ondergang en in de douche vind je geregeld een vriendje aan. Daar tegenover vliegen allemaal bijzondere vogels over de camping, lopen er roofvogels stiekem achter de hangmatten langs en blijven de caimannen gezellig poedelen in het water.

Vertrek om half 8 met de truck naar de rivier, waar we op een bootje stappen en een stuk gaan varen. Muggenalarm, hier bij het water zijn ze in overvloed!
We zien capibaras, vogels, hagedissen langs de kant en krijgen tijd om ze vanuit de boot te fotograferen. Na een tijd is het time to swim! Met vragende ogen kijken we onze gids aan en ja hoor, hij duikt al in het water waar we toch echt net al die beesten in hebben gezien en waarvan we toch ook hoorden dat er piranjhas in zaten.. Ok, als hij het kan kan ik het ook! Samen met de jongens even heerlijk gelegen in het warme, vieze, water waar we meevoeren met de stroming.
Waar ik nét op mijn allercharmantst weer in de boot was geklommen met hulp van de gids, zegt ie: ´Kijk, daar is een otter!´ Oke, dat wist ik niet voordat ik het water ik was gesprongen, haha!

Na teruggevaren en gereden te zijn hebben we weer een heerlijke lunch en tijd om te rusten. In een andere hangmat vind ik mn draai wel, tot het opeens begint te regenen. En het houdt niet op.
We gaan op jeepsafari halverwege de middag en rijden een heel stuk de Pantanal in, op zoek naar allerlei beesten. We zien weer veel vogels, een paar toecans!, capibaras, soort miereneters en vooral: veeeeeeeeeel caimannen! We vinden poelen waar óveral in het water oogjes boven het water uitsteken, poelen waar ze met zn allen langs de kant liggen.. Niet te geloven. Ellegien heeft er zelfs 1 kunnen aaien aan de staart. Marcelo laat ons steeds uitstappen en we volgen hem dan weer door de bosjes naar een plek waar we vanalles zien. Op advies slippertjes aangedaan want inderdaad, het is een moeras, maar al snel lopen we ook op blote voeten achter hem aan door de modder. De muggen vieren wel feest vandaag, ook de regen doet ons niet echt goed. Regencake aan en weer uit, het is ook allemaal niet handig.
Het doel van iedereen die de Pantanal in gaat is om 1 van de bijzonere beesten die daar leven te zien.. Daar moet je veel geluk voor hebben.. en wij hadden dat! Onze gids lukt het om uiteindelijk een anaconda te vinden onder een brug! Hij was een beetje verzwakt dus niet supergroot, maar wel erg bijzonder om te zien en te kunnen voelen. We liepen nog iets verder en daar was er nog 1! Ditmaal een vrouwtje. Hele fotosessies in de regen, tussen de muggen en zandvliegen, maar het was erg bijzonder!
Het wordt al koud en donker, dus we rijden terug. Een grote schijnwerper gaat aan en we spotten de caimannen in het donker, allemaal ogen lichten dan op in de poel waar je zonder zoeklicht niets in lijkt te zien.
Koud en nat komen we terug bij de camping, snel warme kleren aan (echt droog is alles niet te noemen), en lekker eten. Het blijft maar regenen, dus het tentje leek ons geen goed plan. We besluiten toch een nachtje in de hangmatten te doen, welke prima bevallen is. Deze hangmatten zijn groter en beter geschikt om in te slapen. Na de derde korte nacht (het goed slapen doe je niet en om 6 uur wordt je echt wakker van al het gebrul en vreemde geluiden) vertrekken we om 8 uur met onze slippers in de hand langs de kant van de rivier, naar een gedeelte met meer water. Wat slippartijen en moddergrijpen later zijn we op de plek waar we piranhas gaan vangen!
Iedereen een hengel, uitleg wat je moet doen, stukje kalfsvlees eraan en toe maar!
Nou ben ik geen fan van vissen en zag ik het al gebeuren dat iedereen enthousiast met die hengels rondzwaait als er een vis aan zit (je moet hem namelijk snel en hard het water uit trekken), dus ik vertrek naar een plekje iets verder. ´ Jaaa!´ Ellegien heeft na een paar seconden al een vis aan de haak op het moment dat ik vlak naast haar ben en laat de hengel rondswiepen (zoals ik ook doe als ik een vis aan een hengel zou hebben.. iehh). Jullie snappen vast dat mijn angst dus ook direct uitgekomen is en ik en de vis een kleine botsing hadden.

Ellegien blijkt een meester in piranhas vissen en vangt er 4... + een boom...

Ik vind het vooral allemaal maar niet echt wat, meer wil dan toch ook wel tenminste 1 visje vangen. Dit is gelukt! Na nog een paar pogingen waar ik vooral veel aas verloor vond ik het mooi geweest en ben ik gezellig gaan kijken hoe hij die beesten schoonmaakt. Erg fascinerend, zeker toen hij me vroeg mijn hand te openen om iets te geven: het hartje van de vis wat nog een beetje aan het kloppen was! Heel boeiend! Ook deze dode en schone visjes heb ik even goed bekeken.. die tandjes! Scherp, sterk en veel!
Het vangen ging erg snel en al snel hadden we genoeg vissen voor de lunch. Weer terugglibberen en alle spullen pakken. Inmiddels was het droog en konden de meeste kleren opdrogen voor we vertrokken.
Als lunch weer veel en lekker eten, inclusief een gefrituurde piranha voor iedereen. Smaakt gewoon naar gebakken vis, best lekker.

Om half 2 vertrokken we weer terug naar de kruizing, El, Tal, Nati en ik mochten mee in een jeep die bijna bij het einde moest tanken.. en daarna niet meer leek te starten. Het is opgelost en we kwamen aan bij de kruizing, waar een bus zou moeten zijn naar Bonito, onze volgende bestemming. We hadden geen idee en liepen maar gewoon achter de gids aan, die regelde dat wij mee konden met de groep Australiers en Engelsen die al in de bus zaten en ook naar Bonito gingen. Je betaalt je plek en kunt gewoon gaan.
Na een uur of 3-4 kwamen we aan in Bonito en checkten in bij het hostel dat werd geadviseerd door de organisatie. Ze werken hier allemaal samen en voor elkaar, dus ze maken ook reclame voor elkaar en het is veel vriendjeswerk.

Maar prima, een mooi hostel, lekkere douche, 6 pers kamer weer voor ons alleen.. Boem. Ontploffing.. We zijn weer thuis. Overal kleren die nog moeten drogen, moeten worden gewassen.. Fijn zo´n grote kamer na een tentje!

We zitten weer in de bewoonde wereld, rusten even wat, horen wat over de trips die hier te maken zijn en besluiten wat te eten met de Amerikaanse jongen die hier ook zit.
Op aanraden van de receptie-jongen zoeken we een tentje op waar ik zie dat ze, jaja, caiman serveren! Haha, dat gaan we proberen natuurlijk!
Deze worden gefokt op boerderijen en je eet vlees van de staart. Het wordt als een soort overgerecht gemaakt met groenten en veel kaas. Ernaast een lekker Braziliaans frisdrankje Guananá en het is genieten! Af en toe een OFF!spraytje tegen de muggen en we kunnen er weer tegenaan.
De groep Australiers/Engelsen vinden we in de bar ernaast met goede braziliaanse live muziek en met een caipirinha hebben we een gezellige avond.
Rond middernacht lekker douchen en slapen, we zijn toch wel echt kapot.

Op het moment zijn we dus in Bonito, een plaatsje in Zuid-West Brazilie wat ook als uitvalsbasis dient voor de Pantanal en waar veel mooie tours te maken zijn naar grotten en rivieren waar je kan snorkelen.
We wilden eigenlijk uitslapen en het ontbijt overslaan, maar we waren wakker om 9 uur dus toch even gekeken.. Staat er een héérlijk, superuitgebreid, briljant ontbijt met broodjes, cakejes, taarten, fruit, sapjes, koffie.. noem maar op! Nog ff proberen te slapen, mn uit elkaar vallende kleren weer gefatsoeneerd en foto´s gebackupt, waarna ik dit verhaal al ruim anderhalf uur zit te schrijven.

Vandaag nemen we een rustdag om uit te zoeken wat we de komende weken gaan doen, we zijn lichtelijk laat met onze feestdagenplanning, maar het kan ook alle kanten op met ons.
Dat maakt het reizen op deze manier zo leuk, we hebben echt geen idee..

Af en toe belanden we dus in gebieden waar we echt afgesloten zitten van de buitenwereld, zo zit je weer in een wereldstad en sta je in een hippe club.
Vanavond gaan we waarschijnlijk een feest hier bezoeken, het is een gezellige stad die voornamelijk uit 1 hoofdstraat met wat zijblokken bestaat.
We blijven genieten van de warmte rond de feestdagen, maar vinden lampjes in een palmboom toch echt geen gezicht!

Liefs vanuit Brasil!