Auf Deutsch, por favor..

Gutentag, hola!

Met mn Spaans gaat het stukje bij beetje beter, hoewel we de Argentijnen nog maar moeilijk verstaan (op een opatje bij een plein in Cordoba na)..
Naast een Spaanse ´De Kat Krabt De Krullen Van De Trap´ te hebben geleerd en nu weet hoe te vragen of ik de waterkoker en magnetron mag gebruiken, heb ik ook mijn Duits opgekalefaterd de afgelopen week.

Hoe het allemaal begon..

Na ik klaar was met het schrijven van mijn vorige blog, ging ik, zo gezegt, zo gedaan, lekker in t zonnetje zitten. Op dat moment was een Spaans jongerenradioprogrammatje bezig een uitzending te doen vanuit het tuintje en zaten 3 studenten er bij te leren. Na een tijdje (en een Argentijns Mai Theetje, iedereen drinkt het hier, gezellig uit 1 tuitje) vroegen ze waar we vandaan kwamen en of we ook Duits spraken. Na mijn Ikea Hengelo tijd kan ik redelijk wat woordjes Duits, dus was ik de gelukkige die 2 A4tjes met Duitse filosofische zinnen mocht voorlezen aan 1 van de studenten, terwijl hij opschreef hoe het voor hem klonk. Fascinerend..

Na een eitje á la Ellegien gingen we weer op naar de bus, er stond ons een route van 19 uur naar Salta (Noorden van Argentinie) te wachten. Tot onze vreugde zaten we weer voorin, maar de beenruimte viel tegen, dus Ellegien vertrok in de nacht stilletjes naar een ander plekje in de bus. Een paar mooie films en bijslapen in de ochtend zorgde ervoor dat we redelijk fit aankwamen, wel was het hier warm!!

We konden gelijk in een taxi stappen toen we iemand van het hostel zagen staan, die zorgde ervoor dat we gratis bij het hostel aankwamen: een gezellig hostel met vriendelijke medewerkers die zelf ook bijna wonen in het hostel. Een tourtje door de stad gaf al snel weer dat het niet een rijk gebied is en dit niet de meest waanzinnige stad zou zijn die we gaan zien. Een echte backpackers avond met een kaartspel was onze avondindeling, er werd echt moeite gedaan ons te betrekken bij het samenzijn in het hostel.
Met een paar andere reizigers spraken we af de volgend dag, onder begeleiding van medewerkster Rosa, naar een Ecopark te gaan. Ik dacht, ahh, een dierentuintje ofzo.. Onze opkomst met slippers werd toch afgeraden. We hadden de dag ervoor echter onze was weggebracht (Jaa, gelukt! Iets teveel betaald, maargoed, wasje weer schoon!), dus werd het een topje, rokje en gympen.. Niets teveel gezegt, want het bleek een hiking van een paar uur te worden door een prachtig berglandschap! Heb optimaal genoten, zeker van het mooie uitzicht!

Eenmaal terug 5 (!) mini empanadas naar binnen gewerkt en s avonds gezellig een wijntje gedronken. Vanalles werd beloofd over pizza´s, zelfgemaakte pasta´s en uitgaan.. niets was minder waar. Tip 6: eerst zien, dan geloven.

Onze trouwe stadstour volgde de volgende dag, waarop we het bijzondere incamuseum wilden zien en de berg van de stad wilden beklimmen (de winkelstraat en wat gebouwen hadden we al bekeken). Het museum was speciaal, geofferde incakinderen zijn gevonden boven aan de bergen in deze regio, 1 van de 3 mummies wordt telkens tentoongesteld, gepaard met alle wetenswaardigheden over dit immense volk dat vroeger deze gebieden bewoonde. Indrukwekkend en erg leerzaam.
Op studententarief naar binnen maakte het ook nog eens een budget verassing.

Na een lunch zochten we de berg op, maar begon het al snel te sputteren.. spetteren.. miezeren.. Die berg werd m niet meer. Een tijd op het station gewacht, toch maar door de lichte regen naar huis gelopen. Een hostelgenootje was jarig, dus heerlijk genoten van warme chocomelk (de tweede keer al deze reis) en de nodige zoetigheden.
In de avond kwam het er dan toch ineens van, we gingen op stap, weer onder begeleiding van gezellige Rosa: naar een peña wel te verstaan: een cafe/plek waar mensen samenkomen om te eten (empanadas, all day long), drinken en folklore te zingen en dansen. Hier was geen plek om te dansen, maar achter in het cafe zat alle jeugd en konden we genieten van enkele erg sterke zangers. Het feest en dansje hadden we in Buenos Aires al meegemaakt, dus meeklappen op de muziek werd een eitje.. met de nodige Sangria´s was het een leuk avondje!

De volgende dag checkten we uit om 10 uur, genoten van het heerlijke ontbijtje in dit hostel (thee, kom vol met cereal en melk en een zoet broodje), regelden de nodige zaken en vertrokken in de middag richting de berg. Onder mijn motto ´Leuk een trap oplopen´ gingen Ell en ik op onze slippertjes. Het bleek toch een behoorlijke klim, 1070 treden ongeveer. Het uitzicht over de hele stad en bergen in de omgeving was mooi, op de achtergrond een niet-subtiel muziekje om de sporters in de openlucht sportschool op de berg aan te moedigen.. Bijzondere manier van training: bergje op, ff trainen, bergje af.
Na een minstens zo zware tocht naar beneden (knikkende beentjes) deden we nog ff rustig aan (of we op de foto wilden met een Argentijns jongen en meisje!), wachten tot alle eetgelegenheden opengingen en konden op het nippertje eten en de bus halen: op naar Cordoba in 14 uur!
We zaten nu gezellig bijna achterin de bus bij een sportteam van ongeveer 10 jongetjes en 1 meisje in de leeftijd van ong 10 jaar.. Jeej.. 1 sliep er braaf.. Coach zat voorin..

We kwamen vroeg aan in Cordoba, redelijk voorspoedig het hostel gevonden.. De man zoeken.. ´My English not so good. Do you speak German?´ Ja hoor, gaan we weer. De reservering was niet goed doorgekomen en hij had geen plek meer in het hostel want het was een lang feestweekend. Hij zou proberen wat te regelen, maar wilde ons eigenlijk met niets opschepen. Na op mn beste Duits duidelijk gemaakt te hebben dat we wilden dat hij het boekingsbedrijf zou berichten heeft ie een e-mail gestuurd en gebeld naar een ander hostel waar we verblijven konden.
Op naar het andere hostel, prima, bijna in het centrum. Ff bijgekomen en lekker wat eten gemaakt voor in de avond. S avonds later maar eens op naar het grote plein en ja hoor!! Een open milonga! De tango-avond waar we nog naar toe moesten!
Authentiek en sfeervol, eindelijk!

De volgende dag werden we in onze pyjama verrast door de dansgroep dit hier ook in het hostel zat voor een wedstrijd die avond: of we (nog half in pyjama) met ze op de foto wilden. Niet 1, niet 2, maar iedereen moest even poseren naast onze halfslaperige hoofdjes, evenals zusjes en moeders. Ook de teamyell hebben we meegedaan en ze dans werd geshowd.. Zo maak je toch weer wat mee..

Toen maar op naar de jezuitenruines in nabijgelegen dorp Alta Gracia, dat is iets belangrijks van deze stad (er zijn meedere ruines rondom en in de stad). Alle info voor ons verzameld door de jongen van het hostel, busticket gekocht en wachten maar.. totdat de bus bijna voor onze neus wegreed! Dankzij een oplettende chauffeur konden we toch mee en na een klein uurtje zaten we in een dorp tussen de bergen. Ook weer dankzij de chauffeur gingen we optijd eruit, hij wees ons eerst de weg naar een ander speciaal iets in dit dorp: het Che Guevara museum. Zijn ouderlijk huis staat hier en is omgebouwd tot museum, erg interessant en leerzaam. Of we er nu gelukkiger op worden dat we dit allemaal weten is nog de vraag..

Ook leuk om te weten: de straten zijn uitgestorven vandaag. Het is dus zondag, een feestdag én siesta, dus niemand te bekennen. Na weer teruggelopen te zijn vonden we het jezuitenkwartier, ook een soort museumpje, waar we in gelopen hebben. Het ene meer interessant dan het andere.. ook bloemetjes blijven favoriet om te fotograferen..
De bus weer terug en lekker eten koken, zoals we steeds meer doen de laatste tijd.

Tijdens ons avondrondje plein zagen we een klein marktje van voornamelijk gebrande dvd´s en zonnebrillen en hebben we geoefend met tactieken voor het maken van foto´s in het donker.

Vandaag zouden we de rest van de stadstour doen, jezuitruines in de stad bekijken, winkelstraatjes.. alles compleet leeg! Cordoba was de verassing van het land door het aanbod aan tango, soort van gezellige stad en redelijk schoon.. maar ga er niet heen in een feestweekend. Maar op naar het park, daar zullen vast wel mensen zijn.. Niet te geloven: park op slot! Werkelijk, op slot. De ruines bleken in de stad ook voornamelijk verbouwd tot kerk in gebruik, museum of onderdeel van de universiteit.. niet echt spraakmakend dus.

Gedesillusioneerd als ik was liepen we maar naar huis. Het werd redelijk donker in de lucht en toen we in het hostel achter een kopje koffie en thee zaten zagen we waarom: een flinke regen en onweersbui in de namiddag. Dan maar Planet of The Apes in het Spaans met een meneer uit het hostel, ook leuk.

Nog een feitje wat ik even wil delen: naast dat alle steden hier uit blokken bestaan, hebben ze ook allemaal dezelfde straatnamen en namen van pleinen. Alles gelinkt aan feestdagen of andere belangrijke zaken die met het land te maken hebben.. Bijna overal een Plaza Espana, Plaza Italia, Calle de Independencia, Calle Buenos Aires.. Niet altijd even gemakkelijk te onthouden waar je nu weer zit, in de 4e stad die je bezoekt..

Vandaag slapen we op een kleine kamer met 8 mensen, de afgelopen nachten mochten we op een kamer van 4 pers. Nu hangen we dus nog maar even in de gemeenschappelijke ruimte, na vanavond heerlijk te hebben gegeten in een soort aziatisch restaurantje hier in de stad.

Morgen vertrekt onze bus om 12.15 richting Puerto Iguazu, we kijken er erg naar uit! De busrit duurt wel even, de volgende ochtend zullen we aankomen, ongeveer 24 uur later.
Het is me echter nog helemaal niet tegen gevallen, het is een erg prettige manier van reizen hier in Argentinie. Verstand op 0, muziekje/filmpje/boekje of slapen, die tijd kom je wel door. De aankomende 2 ritten zijn echter wel lang, maar ook dat overleven we. Waar we naar toe gaan is het vast meer dan waard!

Deze week dus veel beleefd, gezien en gedaan, behoorlijk up tempo gereisd. De 4 belangrijkste steden in Argentinie gehad, nu op naar een wereldwonder!

Liefs, Desi