De kneepjes van het (backpackers)vak

Buenos dias!

Weer een week vol ervaringen verder, we zijn gestart met onze echte doorreis en het weer is weliswaar warmer! Ik ben weer enigzings lang van stof. zal ook nog wat foto´s toevoegen voor het beeldende effect! ;)
Momenteel zit ik in het hostel in Mendoza (West Argentinie) met een heerlijk kopje instant cappuchino (meer chocokoffie, maargoed. Cappuchino kunnen ze hier sowieso niet zo goed, behalve Starbuckie natuurlijk! :D). Hier zijn we de afgelopen dagen geweest, een klein en rustig hostel bijna in het centrum van dit stadje met dorpsgevoel. Na een diner á la Ellegien zullen we vanavond hier weer vertrekken met de bus.

De laatste dagen in Buenos Aires waren rustig, nog een (rijker) deel van de stad gezien, een beetje van het weer genoten en een tangoshow bezocht. Dit was geinig opgezet, wel toeristisch. De live begeleiding was erg goed, de zang vond ik ook spectaculair, alleen viel de dans ons een beetje tegen. Tot overmaat van ramp werden er mensen op het podium gehaald om een dansje te wagen. Ja, wie was weer de gelukkige? Inderdaad. Nu voel ik me altijd al zo prettig in een dansstijl die ik niet zo goed beheers.. Gelukkig heb k dr n leuke foto aan overgehouden! ;)

Na een praatje met alle bandleden te hebben gedaan, erachter gekomen te zijn dat de (bijna bejaarde) violist Senor Postma Friese voorouders heeft en op de foto te zijn gegaan met de bandoleon man die net naar buiten kwam was het mooi geweest.

Woensdagavond hebben we onze bus gezocht op de busterminal, een af en aan reizen van tourbussen, wat een bussiness hier! Dit gaf echter wel een veilig gevoel, het is zo normaal. De bussen zijn groot, ruim en van goede kwaliteit, evenals de wegen door Buenos Aires (6 baans in 1 richting) dwars door de stad. Uiteraard had ik toch ook wel zoiets verwacht op onze rit naar Mendoza, dwars het land door. Op zn minst een snelweg.. Niets was minder waar. Na 4 dorpjes aangedaan te hebben om nog meer reizigers op te pikken, reden we al snel over slechte 1 baans wegen.. Hoewel we perfecte plekken hadden (bovenste gedeelte voorin, 4 stoelen vrij voor ons 2), was de nacht toch minder aangenaam dan we hadden gehoopt. Een hoop gehops over slechte wegen zorgde niet echt voor een stabiele nachtrust. Een zoet kopje koffie en Engelstalige film gaven me echter wat  hoop, totdat de film ineens stopte na middernacht en niet meer werd vervolgt.

De volgende ochtend arriveerden we in Mendoza, op de weg ernaartoe was weinig te zien. Mendoza is dan ook een woestijnstad, hoewel je dat hier niet ziet. Alle straten hebben een boog van (aangelegde) bomen en vele parkjes versieren de downtown straten. Het geweldige irrigatiesysteem (langs elke straat loopt een gleuf met stromend water afkomstig van de Andesbegen) zorgt ervoor dat alles hier groen is, inclusief vele fontijnen in de parkjes!
De mensen hier zijn bijzonder vriendelijk, ze helpen je direct wanneer je zoekend kijkt en doen vanalles voor je. Het hostel vonden we snel, het was een klein stukje met de bus. Onder de motto´s: ´volgens mij heeft ie begrepen wat ik vroeg´ en ´volgens mij zei ie dit´ zijn we gelukkig nog weinig verdwaald. Scheelt ook dat de straten hier allemaal recht en in blokken lopen, zo overzichtelijk, me gusta mucho! Heel fijn voor iemand zonder richtingsgevoel-gen. Straatje te ver? Pak gewoon het volgende blok! Wat een verademing na het Spaanse doolhof Sevilla een jaar geleden..

Maargoed, zoals ik al zei een heerlijk stadje met dorpsgevoel. Door de warmte wordt hier volop aan siesta gedaan (lastig als je om 3 uur iets te eten wilt halen en daar ff niet aan hebt gedacht), maar in de avond verzameld iedereen in de parken met kraampjes, af en toe een bandje en spelende kinderen. Je loopt hier met een heel veilig gevoel rond, niet echt armoede, wel een heeeele chique buurt! In tegenstelling tot Buenos Aires, waar ik toch bijna mn telefoon aan n zakkenroller kwijt was geraakt tijdens het instappen in de metro.. Les 2: geen spullen in je zakken doen! Check.

Wat dat betreft worden we er wel iets handiger in, maar in vind het nogal een gedoe. Waar laat je alles zodat het veilig is, wat neem je wel en niet mee waar naar toe en vooral: goed opletten om je heen.. en dan zijn we nog maar in Argentinie. We worden er vast handiger in.
Hiermee kom ik inderdaad op de verklaring van de titel van dit blog: we leren de kneepjes van het backpackers vak beetje bij beetje, maar voelen ons vooral nog een beetje echte nepbackpackers! Ellegien door haar wieltjes onder haar backpack, ik door alles wat in mn backpack zit.. of eigenlijk, wat er niet in zit! Mijn beeld van deze reis was tropen, dus zoveel heb ik niet nodig! Aan benodigdheden heb ik wel vanalles, zelfs een slaapzak, ehbo tasje met naalden, kilo´s malariapillen en een pet.. Maar een extra vestje, lange sokken en wellicht bergschoenen waren toch geen slecht plan geweest.. Zeker wanneer je de jungle in wilt of een hiking wilt doen in Peru.. Met alleen mn gympies en slippers kom ik denk ik niet ver. Hmm, toch maar even utistellen en zien hoe we deze uitrusting nog kunnen organiseren. Het komt vast wel goed, maar ik merk wel dat ik over een aantal dingen toch even beter of anders moet nadenken.. We´ll see, dagelijks zeggen we: we hebben tijd zat, dus dan komt het wel goed!

In Mendoza hebben we lekker en goedkoop kunnen eten in een sfeervol winkelstraatje, voorbij het mooie park Plaza Independencia, hoewel we gister tot onze verassing bij de derde hap allebei merkten dat we een of andere gesuikerde ei-taart zaten te eten als toetje. Je moet wat blijven proberen he. Zaterdagavond gunden we onszelf een variant op de fastfoodketens: Kingo, waar we onder het genot van Daddy Yankee´s muziek een grote hotdog met patatjes hebben gegeten (El een hotdog zonder hotdog).

Op dit moment genieten we van Spaanse muziek in het hostel, een leuk liedje ´Me voy´ wat ik vandaag al 3 keer heb gehoord. Echter, vrijdagavond kregen we van een medewerker (en vriend, het is hier nl ook een groot inloophuis) les over de traditionele liedjes hier in de steden. Verder hebben we in de avonden weinig gedaan, gisteren wilden we eigenlijk naar een milonga, maar konden de moed niet echt opbrengen. Hadden onze 4 pers kamer ook leker tot onze eigen beschikking, dus het werd weer eena avondje bedhangen, ook heerlijk af en toe!

Overdags hebben we hier nl nog wel wat uitgevreten: vrijdags zijn we naar de beroemde wijngaarden gegaan, wat we enigzings geromantiseerd hadden. Lowbudget als we reizen besloten we met de public bus naar het plaatsje Maipu te gaan (weer 3 kwartier in de rammelbus, opstaan voor alle vrouwen met kinderen in de arm bungelend) om daar bij Mr. Hugo 2 fietsen incl helm te huren. Eerst al de verkeerde afslag, toen via het fietspad op de gewone weg gekomen waar auto´s, vrachtwagens en bussen gezellig langs ons heen knalden. Geen fietspad, waarschijnlijk wel 1 in de maak gezien de grote stroken met zand en stenen naast de weg. Na ons 3 keer afgevraagd te hebben of dit wel juist was (maar een andere weg was er ook niet) zagen we toch de juiste wegen verschijnen. Een broodje gegeten bij een wijngaard\restaurant, toen doorgefietst naar een wijngaard\makerij waar we een rondleiding en proeverij kregen voor 3,50 euro. En je krijgt waar voor je geld: de proeverij was niet slokje en uitspugen, maar gewoon 4 glazen wijn naar Nederlandse maatstaven die je gewoon op moc ht drinken. Hierna maar even een pauzetje genomen, we snappen nu het nut van die helmen. We hebben even gekletst met 2 Nederlanders die we al eerder en later ook nog een keer tegenkwamen, waarna we weer (2x zo snel door wind in de rug en berg af) terug zijn gefietst. Het verkeer hier blijft een groot raadsel voor voetgangers en fietsers. Ik denk dat het 2 regels bevat, regel 1: Steek over wanneer je de mogelijkheid ziet. Regel 2: steek over wanneer het licht voor de auto´s in dezelfde richting groen is maar zorg dat je niet overreden wordt door motors en auto´s die tegelijkertijd ook af mogen slaan over jouw zebrapad. Nja, redelijk overzichtelijk. Overal spraken we mensen met allemaal ervaringen en tips die ons tot nadenken zetten.. En ons doen inzien dat we inderdaad een beetje nepbackpackers zijn. Nog zoiets, Les 3: als je een Lonely Planet koopt, koop dan een recente en niet 1 van 2 jaar oud. Check. Dat we geen wandelschoenen hebben werd met name vreemd ontvangen (redelijk te snappen na ons NY avontuur met natte sokken).. Ik heb al heel wat principes opzij moeten zetten deze 2 weken, ook dat nog! (ik loop zelfs met mn rugzak op mn buik, ajjjjj! Maar het is nodig!)

De volgende dag deden we onze eerste georganiseerde tour: met de bus het Andesgebergte in tot aan de grens van Chili! Hebben mooie plekken gezien, maar voornamelijk in de bus gezeten, waar het lastig wakker blijven was na vertrek om half 8 s ochtends. Het eerste gedeelte van de info kon Ellegien me gelukkig navertellen, daarna hadden we het allebei moeilijk. Prachtig om die bergen met witte sneeuwtoppen te zien ontstaan, elke keer is het weer een verassing wat zich opdoet achter de berg ervoor. Door slechte winters is het al 2 winters niet goed besneeuwd, dus zagen we vooral rotsen in plaats van witte skigebieden. Het was een mooie tour en erg spannend met alle voertuigen die je inhaalden, terwijl we al zo hard langs de bergafrand reden.. Het verliep allemaal goed.

Gisteren poging 1 gedaan om onze kleren te wassen, nadat we al vrij bedreven zijn in het wassen onder de douche. Die dikke trui mag toch wel een keer een wasje gebruiken nu, evenals die sjaal die overal mee naartoe gaat.. Uh, het is zondag en dat is heilig hier, alles uitgestorven en gesloten!! Zelfs het park was niet druk. Oke, les 4: niet op zondag iets willen ondernemen waar je werkende inwoners voor nodig hebt. Check.

Vanochtend weer met onze tasjes opzoek naar de wasserette, deze gevonden, alleen zou het om 20.00 pas klaar zijn. Onze bus vertrekt om 20.30, dus dat wordt hem niet. Oke, 3 maal is scheepsrecht, dus we proberen het in Salta weer.

Dat is namelijk onze volgende bestemming. We hebben een planning gemaakt voor de komende weken, na een aantal dingen te hebben overwogen. De busreizen worden ook steeds langer! We gaan nu naar Salta (18 uur), daarna door naar Cordoba (14 uur), door naar de Iguazu watervallen (23 uur!) en dan door naar Rio de Janairo (22 uur)! Dan hebben we half Argentinie ook wel echt doorkruist en komen we in Brazilie uit voor een mooi prijsje! Van daar kijken we wel weer verder en gaan we genieten van de Copacabana.

Voor nu staat eerst onze reis naar boven op ons te wachten, ik ga zo nog maar even een zonnetje pakken (na de eerste zonnige dag in Buenos Aires was mn gezichtje alweer rood en inmiddels een beetje verveld), want dat moet ook doorgaan.
Zoals jullie lezen leren we elke dag weer bij, het is na 2 weken al een heel avontuur!

Veel liefs, Desi