Aan de andere kant..

Buenas! (de tekst weer een beetje schots en scheef inclusief typfoutjes, allemaal dankzij mijn kunde met het touchscreen..)

Na een bijzondere en mooie anderhalve week is het toch echt
wel weer tijd voor een update van onze laatste avonturen in
Colombia. Avonturen aan de andere kant van het land en over de andere
kant van het land.

Een koude busreis, dankzij de AC, bracht ons in de nacht naar
het noorden van het land. Deze kuststreek aan de Caraïbische
Zee staat bekend om veel warmte en helaas meer armoede en
onveiligheid, genoeg verhalen te lezen over diefstal en
overvallen.
Op onze hoede kwamen we aan in Cartagena, een grote stad met
bewaard oud koloniaal centrum, naar de witte skyline van hoge
gebouwen aan de andere kant. Buiten dit oude centrum is er
echter weinig bijzonders in de stad zelf, dus hebben we onze
aankomstdag en de dag erna besteedt aan de welbekende
stadstour, waar we ook een bijzonder oninteressant aangelegd
fort hebben bezocht. Zal vast heel fascinerend zijn geweest
als er her en der een bordje met uitleg stond. Een audiogids
vonden we weer wat teveel van het goede. Naast dit culturele
gehalte hebben we ook lekker veel ijs gegeten, altijd fijn!

De hoteleigenaar kon ons de tweede avond meenemen naar een
carnavalsrepetitie, waar de dans voor de parade gerepeteerd
werd. Geboeid keken we naar de ong 40 jongens en meiden die
zich on het zweet werkten door voor ons redelijk bekende
danspassen met hoog Afrikaans gehalte te repeteren, naast
lekker te kloten met elkaar ondertussen. Na 2 rondes de
choreo van 20 min te hebben gedaan (ondertussen werd iederéén
verschoven van plek) werd ons gezegd dat het afgelopen was,
terwijl we net hoorden dat ze 5 min pauze hadden. Het was
inderdaad afgelopen zij de hostelbaas, maar eerst kwam de
uitbrander van de directeur nog en daar willen ze ons niet
bij.. Het was dus erg leuk, maar interessant om te zien.

Dé place to be schijnt Playa Blanca te zijn, een strandje op
een uurtje varen van Cartagena. Gezien het diefstalgehalte
wordt afgeraden al je spullen mee te nemen, dus laten we onze
tassen in goed vertrouwen achter in het hostel en nemen
slechts het benodigde en wat eten mee.
Na wat gehannes bij de drukke kaartverkoop op straat, kopen
we 'directe' kaartjes naar het strand ipv een tour langs
andere plekken. We worden op een motorbootje gepropt met zo'n 50 andere
toeristen en daar gaan we. Onderweg pikken we een man op van
een ander eiland en deze begint in het Spaans vanalles te
vertellen. Ondertussen begeeft de motor het een paar keer,
wordt er vanaf zee wat gebeld en wordt ons duidelijk dat dit
een directe boot met tussenstops heeft.. tenminste, dat is
wat we ervan begrijpen. Lang leve de duidelijke spraak van de
Colombianen. Wij wachten rustig af.
Nadat de motor het echt begeven heeft, stappen we op Baru
Playa Blanca over op een ander bootje, gezien ik dacht
gelezen te hebben dat deze stop bij de tour hoort waar we
inmiddels volgens ons bij inzitten. We varen langs de Islaa
Rosarios eilanden en meren aan bij een aquarium waar we een
uur moeten wachten. We stappen even uit en zien later dat ons
bootje weer weg is. Oeps, die zijn verderop gaan snorkelen,
dat was dus de bedoeling. We wachten tot de boot terugkomt en
stappen met de overgebleven mensen weer in, om in hoog tempo
terug te varen naar Baru Playa Blanca.. Oeps nr 2, hier was
het dus al, het was wel een directe boot.maar dat begrepen we
niet.. nouja, gratis rondje vd zaak zullen we maar
zeggen.

Playa blanca is een strand aan een prachtige, blauw gekleurde
heldere zee. Het is echter helemaal opgezet voor
dagjesmensen, met overal lelijke blauwe tentjes waar je onder
kan liggen. Op 1 restaurantje na kun je er ook alleen met een
al betaald kaartje een standaard lunch halen. Wij lopen over
het smalle strand wat verder, waar wat plekken zijn waar ze
hangmatten, tentjes of hutjes met matras verhuren. Na wat
zoeken huren we een hutje op palen met een matras waar we de
nacht gaan doorbrengen. We bekijken het strand een beetje,
maar what you are is what you get, meer is er niet. De rest
vd dag besyeden we aan fotos maken, eten, dronken en genieten
van de toch wel bijzondere plek. De basisvoorzieningen zijn
hier echter bijzonder slecht, met een toiletpot zijn we al
erg gelukkig. Helaas wisten dr kakkerlakken deze ook te
vinden in de nacht, wat weer wat spannende toiletavonturen
opleverde. Ook de hygiene vd matras in plastic was ver te
zoeken. Toch was het bijzonder de nacht op het strand door te
brengen en te slapen op het geluid van de golven van de
prachtig blauwe zee. We hebben genoten van de rustige ochtend
op het strand, waarna in de middag de zoektocht naar een boot
terug begon. El had het echter zo voor de juiste prijs voor
elkaar en de ervaring kon beginnen. High speed over de wilde
zee, we hielden er zowat een hernia aan over. Afijn, na een
uurtje stonden we weer veilig aan land waar we ook onze
bagage terugkregen in t hostel, deel 1 geslaagd.

De start van deel 2 en 3 was de volgende dag, gezien we naar
het iets hoger gelegen plaatsje.Santa Marta zouden gaan. Deze
stad is zelf weinig bijzonder, maar is een goede uitvalsbasis
voor het natuurpark Tayrona en uiteraard de Carnaval de
Barranquilla! Helaas missen we de carnaval in Rio, maar dit
noemen ze zelf de grootste carnaval van Colombia, dus daar
moeten we toch bij zijn!

In Santa Marta vermaken we ons 1.5 dag met rustig aan doen en
kijken in de winkelstraat waar de carnavalsstemming er al
goed in zit; overal verkopers van pruikjes, hoedjes, etc. We
scoren onze outfit en zijn er helemaal klaar voor!
Ik noem het deel 2, want dit was het volgende avontuur dat we
zonder kleerscheuren of diefstal probeerden te overleven.
Weer alles achtergelaten in Santa Marta en met wat geld,
eten, een pyjama, tandenborstel en shampoo op naar het adres
dat we kregen vd hostelbaas uit Cartagena. Een vriend van hem
woont daar maar verhuurd zijn huis als hostel tijdens
carnaval, gezien Barranquilla normaal gesproken geen
toeristische plek is en er dus bijna geen
pvernachtingsplaatsen zijn. De laatste hotelkamers waren dan
ook 100 euro per nacht. Vol verwachting brengt een puerta a
puerta taxi ons naar het appartement waar de zus vd vriend
ons opwacht. We zijn als eerst en kiezen een bedje op de
kamer van t zoontje dat daar ook rondhobbelt, naast nog vele
matrassen. We begrijpen weer eens niets van de beste meid en
lopen mee naar een ander huis waar schijnbaar meer mensen
zijn. Na een halfuur komen we aan en is 'meer mensen' wel de
understatement van het jaar. Waar we al bang voor waren was
hier werkelijk: een paar matrasjes waar zeker 3x zoveel
mensen op lagen dan normaal is en de backpackersbleven maar
komen vanuit de deur en alle andere kamers. Mams liep vrolijk
met water te slepen, omdat ook t water er mee op was gehouden
die dag. Na wat wachten werd duidelijk dat de groep ging
splitsen en er een aantal mee zouden gaan naar t andere huis.
Uiteindelijk zijn we met een man of 15-20 in het huisje van
de zus beland, waar wij weliswar een aparte kamer met 2
andere NL meiden toegewezen kregen, de rest moest het maar
uitzoeken in de nacht op de paar matrasjes en banken.. Ok,
het avontuur kan beginnen!

Op en top met de pruik en wat geld gaan we met de hele groep
naar de openingsparade kijken, wat voornamelijk bestond uit
groepen kinderen, of in klederdracht, of als negers, met af
en toe een dansgroepje er tussen. Af en toe een wagen met een
bandje erop, wisselde de paar muzikanten bij de groepen
welkom af. Iets anders en minder swingend dan verwacht, maar
een goede kennismaking met het Colombiaanse carnaval. Het is
hier nl gebruikelijk elkaar de hele tijd onder te spuiten met
schuim en meel. Dit laatste hebben we redelijk weten te
ontlopen, maar al snel zaten we onder het schuim. Toeristen
zijn natuurlijk ook een gewild doelwit voor kinderen.
Maargoed, de avond viel en een windje woei door de straat
waar het feestje was begonnen, tot de straat weer open ging
voor verkeer. Braaf liepen we met de groep mee en na wat
getwijfel, wachten en straateten gingen we een feest binnen
op het terras van een basketbalstadion. Entree voor 6 euro
incl 5 blikjes bier per persoon, carnaval is ook gewoon maar
carnaval. Een grandioos feest ontstond met dansende mensen, bier en
koelwater ging aan het einde in het rond en de hele mix van
Colombianen en toeristen ging uit zn dak! Carnaval 2013 is nu
al geslaagd!

De volgende dag heerlijk bijgekomen in een restaurantje met
een goede.maaltijd, waarna.we met de.2 NL meiden.naar de,
zogenaamde, Grote Parade zijn gaan kijken. De vorige dag
waren we lichtelijk overdressed met onze pruik, maar vandaag
begrepen we dat het de zondag is dat iedereen verkleed gaat.
Met ons haaraccesoire alleen redden we het vandaag echter ook
wel. Gesettled op wat stoelen onder een zeil bekeken we de
grote parade, terwijl we met schuim aangevallen werden van
alle kanten. Onder het motto: 'Zonnebrilletje op en
stilzitten, dan gaat het wel over' werkte redelijk.. De
parade was echter niets van wat het beloofde, erg veel
hetzelfde, veel folklore en geen tempo. Na 4 uur gingen veel
mensen al weg, maar bleek de parade nog minstens een keer zo
lang te duren. Het tempo ging wel omhoog, maar we merkten dat
ze zich vooral voor de betaalde tribunes uitsloofden.
Gedesillusioneerd hebben we contact gezocht met de rest vd
groep door middel van een telefoontje die je op straat kan
plegen bij een van de vele mensen die met een mobiele
telefoon als levende telefooncel dient. Met de NL meiden
hebben we ze, ondanks wat omwegen met de taxi, gevonden en
kon het feest voortgezet worden.. Helaas zijn we niet meer op
een feest beland, maar werd de straat waar we stonden wel
afgezet voor verkeer en was het binnen no time vol met
mensen. Helaas een minder leuke sfeer dan de avond ervoor,
maar wat dansjes en gesprekjes verder was het toch een
bijzondere ervaring. Na weer een lekkere straathap vonden we
het rond 2 uur weer mooi geweest en gingen naar huis. Toen we
dachten dat we allea hadden gehad, vonden we onze hostelbaas
uit Cartagena bijna in coma in ons bed. Niet echt geholpen
door de 2 dames die hem vergezelden hebben we al onze trucs
uit de kast getrokken en de beste man in staande positie
gekregen. Denk hierbij aan schreeuwen, klappen, schudden, aan
de voeten trekken en de matras omkieperen.. het was
interessant! Na ook nog een Londense vriend naast ons
weggewerkt te hebben in de ochtend konden ook de NL meiden
gaan slapen.
Na een redelijk goede nachtrust en een ontbijt op de hoek van
de straat vonden we het dus ook wel mooi geweest met de
Carnaval de Barranquilla.. Na nog een mazzeltje met de
taxiprijs reden we weer veilig met het busje richting Santa
Marta, om daar een avondje bij te komen van al deze
avonturen. Ook deel 2 zonder narigheid afgesloten!

Deel 3 begon alweer de volgende dag, waarop we na een rustige
opstart vertrokken naar het Nationale Natuurpark Tayrona.
Mooie stranden en mooie natuur werd ons beloofd en gebracht,
het was prachtig!
Na een bustour van een uur kwamen we bij de entree van het
park, waarna het een uur hiken is naar het eerste strand.
Weer gewapend met alleen een tasje kleren en eten kwamen we
aan bij de camping van het eerste strand. Deze was vol, maar
er achter zat nog een kleinere en veel knussere camping, waar
we 2 hangmatten regelden. Nog een bezoekje aan het strand en
het werd al snel donker, waardoor we net iets te laat de weg
terug nog moesten vinden. We kwamen niet uit waar we dachten,
maar zaten wel goed en hebben lekker gegeten op de camping.
In de avond kun je weinig meer, dus optijd de hangmat in,
waar we merkten dat het al snel kouder werd. Iedereen
waarschuwt over muggen, welke wij weinig hebben gezien. Wij
waarschuwen nu voor de kou, want met een kort broekje, shirt
en een laken is het geen prettige nacht als het om je heen
waait. De sterrenhemel was hier overigens weer prachtig, wat
wel een geluksmomentje was voor t slapen gaan onder de koude
open douche.

Het mooie van dit park is dat het zeker toeristisch is, maar
nog heel basic gehouden wordt. Net de juiste
basisvoorzieningen voor een prettige ervaring, maar meer ook
niet.
Weer waren we zelfvoorzienend in ons ontbijt en lunch, erg
trots waren we op ons backpackerssysteem van afaluitzakjes
met melkpoeder, muesli, broodjes, etc. Uiteraard mochten de
plastic bekers en lepels niet vergeten worden. Geleerd van
eerdere ervaringen.

We vertrokken de volgende ochtend richting de andere 2
stranden, elk op 30 min wandelen van elkaar. Tussendoor
genoten we van de zee, zon en mooie plekken, waardoor we rond
1 uur aankwamen bij het laatste strand met grote camping.
Hier moesten we inschrijven op een wachtlijst en lang wachten
door een omslachtig systeem, maar uiteindelijk hadden we de
laaste 2 hangmatten te pakken. Bij dit mooie strand kon je
zwemmen, bij de eerste is het water te ruw, en is het
landschap een ideaal plaatje. Ook de wegen hier naar toe zijn
er afwisselend en prachtig om te bewandelen, groen, rotsen,
palmbomen, lianen en heel veel salamanders die tussen de
bladeren ritselen. Na wat genieten van de plek en een fotoshoot hier en daar werd het alweer snel donker en lagen we vroeg in onze hangmat, knus tegen elkaar aan te bungelen met een frisse klamboe over ons hoof.

Al voor zonsopgang was El in de veren om haar nieuwsymte hobby te beoefenen, het fotograferen vd zonsopgang.Om 7.00 stond ik fris en fruitig naast de hangmat, na een nacht met iets minder kou. Deze ochtend was mijn missie de berg achter de camping op te holen naar de overblijfselen van een verborgen dorp. Na een ontbijtje op het strand vertrok ik vol goede moed en hikte ik in zo'n 1.5 uur omhoog. Na een Duits stel te zijn gepasseerd werd het pas steeds lastiger en stond ik vaak voor de vraag hoe ik nu in vredesnaam die gladde rots op moest komen. Toen ik me serieus af ging vragen of ol de eerste was en mezelf.verwijtte niet bij de Duitsers te zijn gebleven, trof ik in de laatste 10 min een Colombiaans/Puerto Ricaans mannenstel waar ik het eindpunt mee bereikte. Na deze mooie, maar pittige toch lag ineens een soort open plek voor me waar in en omheen meerdere cirkels van stenen zijn overgebleven. Niet heel indrukwekkend, maar interessant. Na wat rondgewandeld en afscheid genomen te hebben van het stel, begon ik aan de hike terug, waar ik mezelf beretrots voelde dat ik iedereen op de weg naar boven kon vertellen hoe ver jet nog was, etc. Ik zat toch echt bij de eerste 10 die dag, dag gebeurt niet vaak! Na een snelle 3 kwartier stond ik voldaan beneden, waar een lekkere plons in de zee en een heerlijk meloensapje op het strand me erg goed deden.In de middag begonnen we aan de hike terug naar het eerste strand, waar we eveneens moeite hadden de camping te vinden. Eenmaal terug besloten we een tent te nemen ivm de kou s nachts (erg gezellig op Valentijnsdag!). Dat er weer alleen een paar stoelkussens als matras lagen hadden we niet gezien. Les (waar ben ik gebleven?): Voel eerst de matras voor je een slaapplek accepteert, een hangmat kan echt beter zijn! Koud was het dus niet, maar om half 8 de volgende dag waren we blij dat we er uit konden.

De morgenstond heeft goud in de mond hoor ik wel eens. Nou we waren vroeg op pad, dus vroeg op bestemming. In onze laatste hike terug en naar het allereerste strand van het park, zagen we ineens allerlei wildlife verschijnen. Een rustige, jonge capibara, rondvliegende aapjes, een prachtig gekleurde hagedis en wat enge katachtige beesten, wat een feest. Tot onze geluk regelen we een taxi die ons rond het middaguur voor een goed prijsje naar Taganga brengt, een baai en vissersdorpje net naast Santa Marta waar we van onszelf echt nog even moesten kijken. Meer dan dit werd het ook niet. Een heerlijke lunch en duik in het heldere water later en we vonden het mooi geweest op deze bloedhete plek. Na gezellig in een Comunicativo naar het hostel te zijn gereden was ook deel 3 van ons 'Colombia, de andere kant'-avontuur zeer geslaagd!

Vanochtend gingen wij dan ook opgelucht en optijd richting vliegveld, om daar het volgende spektakel mee te kunnen maken.'Vervolgticket uit Panama?' No tenemos..'Vlucht terug naar Holanda?' No tenemos..'We boeken morgen een busticket naar Costa Rica, dus Panama uit. Niet goed genoeg. Oeps, probleempje. Deze strenge mevrouw laat ons niet het vliegtuig in gaan als we niet een bewijs Panama uit kunnen laten zien. 1.5 uur lang hebben wr zitten zwoegen om een busticket Panama Costa Rica te kunnen boeken via internet en telefoon, maar niets werkte. Als laatste optie maar besloten een ticket naar Cuba (waar we na Costa Rica heen wilden) te boeken, zodat we onze vlucht nu nog konden halen. Met als gevolg dat we in het laatste kwartier voor vertrek een vlucht stonden te boeken met slecht meewerkende creditcards, waarna we konden rennen naar ons vliegtuig. Oef gehaald en ja, we gaan over een maand naar Cuba! Deze bijzondere ontwikkeling heeft ons vandaag nog wel beziggehouden, evenals het terugkrijgen van schijnbaar betaalde belasting voor de tickets naar Panama op het vliegveld. Vrij ongewoon, deze situaties.
Na een strenge controle Colombia uit vroeg niemand ons meer naar ons ticket naar Cuba, maargoed, we hebben het overleefd en zijn inmiddels in Panama stad aangekomen!We weten nog weinig van de (meer Amerikaanse) stad, gezien we in een gaar buurtje zijn aangekomen met 2 opa's als kamergenoten en alleen de plaatselijke Chinese buurtsuper (waarvan we een vanavond een hele pannenkoekmaaltijd hebben gehaald en gebakken.. hoe deze uitviel houden wij voor onszelf) op de hoek, maar dat komt in de loop van deze dagen vast goed.

We willen deze maand Panama en Costa Rica bezoeken, om daarna nog 2 weken door te gaan naar Cuba. Met heel veel plezier kan ik jullie ook nog mededelen dat ik mijn lang gewilde Inca Trail naar Machu Picchu in Peru geboekt heb voor 13 april! Mijn laatste weken zal ik daarom doorbrengen tussen La Paz in Bolivia en Lima in Peru! Erg spannend allemaal, maar ik kijk er naar uit.

De andere kant van een heel mooi, bijzonder en groeiend land hebben we dus gezien de afgelopen dagen en ik kan oprech zeggen dat Colombia me erg positief heeft verrast! Door alle waarschuwingen waren we erg goed voorbereid en zijn we blij dat alles goed gegaan is, we kijken terug op een geslaagde maand in het land waar het enige gevaar is dat je niet meer weg wilt! (Slogan van het land)

Hasta luego!
Liefs, Desi